Dan gaan we verder west over de I6 richting Sterling, CO. Om 14:00 uur wordt er voor oost-Colorado tot aan Noord Dakota een 'Severe Thunderstorm Watch' uitgegeven. We zien een kleine 'Dustdevil' net voor de bus de weg oversteken. Is dit een goed voorteken voor het zien van een tornado vandaag? Chasersbijgeloof vertelt dat je eerst een vogel op de voorruit moet krijgen om een tornado te zien (hebben we deze trip een paar keer BIJNA gehad). Misschien geldt bij ons een 'Dustdevil' voor de bus langs? We shall see... Maar eerst even een korte benzinestop at Sterling, CO ("Hey, this looks familiar!";-) en dan verder westwaarts. We rijden langs een klein vliegveld en er landt een sportvliegtuigje maar net over onze antennes de landingsbaan op. Kan dit misschien wel een 'Omen' zijn voor een tornado? Er zijn inmiddels wat celletjes bezig te ontwikkelen, maar die zitten nog aan de verkeerde kant van de 'Dry line' en sterven dus uit. 'Dry line': ('droogtelijn') is een grens die vochtige lucht van kurkdroge lucht scheidt. Deze scheiding staat bekend als gebied waar zich zware onweersbuien kunnen vormen.
Even verderop is een interessant lijntje met Cumuli zich aan het ontwikkelen en daar richten we ons op. Na een uur, het dan inmiddels 16:00 uur, rijden we zuidwaarts naar een paar goed ontwikkelde cellen, waarvan er een op de radar zelfs een rode 'Tornado Warning Box' heeft gekregen. We kunnen de cellen echter nog niet zien, omdat ons blik wordt geblokkerd door een dik Cirrusdek. Dan nog verder naar het zuiden over de I71 via Brush, CO. Het kwik is opgelopen tot 33 graden C en we zien een bordje 'NO GAS FOR 75 MILES'. Roelof heeft af en toe een hevige hoestaanval en George vraagt: "Shall we stop to give you first aid?" Matt ligt voor pampus op de achterste bank en Tom and Arlene internetten op hun tabs. En Bert schijft het blogverhaal. En zo hobbelen we voort op de eindelioze cementwegen.
Om 17:00 uur komen we via Last Chance, CO (hint?) bij de hoofdbui in de buurt, maar de tornadowaarschuwing is inmiddels ingetrokken en de bui lijkt het op te geven Wij nog niet, want hij kan weer aanzwellen. Naast een zeer verlaten weg stoppen we. De bui ziet er niet goed uit: er is een 50 k/u harde outflow wind die koel aanvoelt. Geen goed teken. Hij geeft af en toe een CG, maar dat is het dan ook. Er is geen sterke wolkenbasis, geen rotatie en veel te verspreid. We maken nog een timelapse van de weinig bewegende bui met virga. Door de heftige wind waait Berts statief met camera (een van de drie, overigens) tegen het asfalt. Gelukkig heeft de uitstekende statiefstelhendel de val enigszins gebroken en niet de camera met lens. Er is alleen wat krasschade en werkt alles nog goed. Op de radar blijft er weinig goeds van de bui over en voordat het regengordijn ons kan bereiken, keren we om. Over de I36 rijden we oostwaards naar west-Kansas. Die plek is gekozen om voor morgen een goede positie te hebben voor de laatste chasedag van de tour. Dat wordt dus echt onze laatste kans op een tornado. Helaas is de chasedag van vandaag uitgelopen op een 'Bust day', maar die zitten er altijd wel tussen. Er zijn nooit garanties op succes, hoe graag de groep ook wil. 'Mother Nature does not always deliver what you like to have.'
Maaaarrrr... iets te vroeg getypt dus. Want onderweg ontwikkelen zich aan de linkerkant van de bus twee aardige Cumuluscongestus, die onder onze ogen zowaar uitgroeien tot prachtige 'Supercells'! Binnen een uur zijn de twee kolossale buien geworden, maar de rotatie ontbreekt en hij heeft een erg hoge basis. Charles zegt dat als de baan van de grootste iets naar rechts was gaan afwijken (een zogenaamde 'Rightmover'), dan was de kans op rotatie groter geweest en had zich wellicht aan de achterkant een tornado kunnen vormen. Nu blijft het alleen bij een lust voor het oog en we hebben het hele verloop op de foto gezet. Als we uiteindelijk dicht in de buurt komen, gaat de fut eruit en de basis lost al voor een groot gedeelte op. Op de radarbeelden zien we wel dat onze cellen van eerder die middag, zijn veranderd in een mooie 'Squall line' en wij zitten op de baan ervan. We stoppen dan ook op een zijweggetje en wachten op de buienlijn die over zal gaan trekken. De aankomende lijn heeft inmiddels al de zon opgeslokt en op de horizon verschijnt al iets dat op een 'Shelfcloud' lijkt. Het is vrijwel windstil en de vogels fluiten nog. Maar na een uur zien we de gelaagde muur op ons afkomen, met diverse ontladingen erin. Wat een gaaf gezicht is het; een perfect einde van de dag. We maken allebei een timelapse, maar qua belichtingstijden is het zeer moeilijk om alles goed te krijgen. Je begint met zonslicht en het eindigt in vrijwel totale duisternis! En dan gaat het hard. Het donkergrijze tot zwarte monster slokt de halve hemelkoepel op en de bliksems zijn waanzinnig. Wat een geweld! Autolichten gaan aan en vogels hoor je niet meer. En wat een kleuren: van paars tot blauwgroen. Op de horizon zien we een vage oranje bal ondergaan: de zon! En dan komt de wind. We staan in een zandig en geoogst maisveld en hopen dat het niet te veel gaat stuiven. Maar voordat dat gebeurd, schuilen we al in de bus en zien we in de heftige regen een fantastisch onweer. Om 21:00 uur besluiten we om even een snelle hap te doen bij Wendy's. Na een half uur komen we buiten in de stromende regen onder een spervuur van ontladingen. Vanuit de stilstaande bus maken we met opengeschoven zijdeur vanaf de knie foto's. Om de seconde vuurt het ergens en sommige kanalen zijn waanzinnig groot en passen bij lange na niet in ons beeldveld van de 10 en 17 mm lens. Na een half uurtje sluiten we de deur en rijden de parkeerplaats af. En dan een flits, direct gevolgt door een ongelooflijke knetter: een inslag in een lichtmast op nog geen 50 meter! Wonderwel blijft al het licht aan in de omgeving.
Wij rijden weg onder een donderen lucht en vooral rechts van de bus is het een spectakel. We proberen bliksemopnamen te maken met de camera tegen de busruit geplakt. Roelof pakt een paar gave bliksemkanalen met zijn 10 mm. Na anderhalf uur rijden komen we weer aan bij het Motel6 in Colby, KS. George dropt snel alle koffers en tassen door de regen de lobby in. Wij staan natuurlijk al meteen met onze camera's op statief klaar onder het afdak bij de entree, want het onweer is zeker nog niet afgezwakt. Er volgen een paar gigantische klappen en we zien zeker vier keer een lichtmastinslag op nog geen 300 meter afstand. En... op foto vastgelegd! We zien zeer lange kanalen van links naar rechts van het entreeafdak en we kijken elkaar aan van: "holy smoke!"De zware dreunen volgen vrijwel meteen en Sean gaat compleet uit zijn dak. Hij chaset vooral op onweer en dan vooral voor het geluid. Hij heeft zelfs een van de beste inslagen gefilmd op zijn compactcameraatje van 100 euro. Hij staat te glunderen. Na een uurtje is het meeste geweld geweken en om 00:00 uur stappen we onze kamer binnen. Ja, dan natuurlijk toch even alle resultaten bekijken en na een uur doen we het licht uit. Toch weer een latertje geworden! We laten de laptops 's nachts maar doorwerken om alle timelapsen te verwerken omdat we gewoon dik tijd tekort komen. En dan de blogfoto's nog. En het dagverhaal uitbreiden. En... en... Morgen weer om 10:00 uur bij de bussen voor de laatste chasedag. Snurk...
 |
Charles kiest echter voor Colorado.
|
 |
De ochtendverzameling in Colby, KS.
|
 |
We worden al vroeg getracteerd op fraaie Mammatus.
|
 |
Onderweg in Colorado
|
 |
Deze beregeninstallaties zijn typisch voor het landschap.
|
 |
We rijden langdurig onder dit dichte Cirrusdek.
|
 |
Het sportvliegtuigje vloog net boven onze bus door.
|
 |
"NO GAS FOR 75 MILES".
|
 |
De bui van vanmiddag, vanaf het midden van de weg.
|
 |
Helaas, de bui gaf ons niet wat wij wilden en we keren om.
|
 |
Verrassing: deze cel zou zich tot 'Supercell' gaan ontwikkelen.
|
 |
De cel wordt na een kwartier een Cumulonimbus.
|
 |
Hij groeit uit tot een klassieke aambeeldvorm.
|
 |
Helaas blijft de basis hoog en is er geen rotatie te zien.
|
 |
Een prachtige opbolling naast het verijste deel.
|
 |
Na een uur bereikt de cel zijn grootste fase.
|
 |
De aanstormende 'Squall line' vanuit het westen.
|
 |
De eerdere 'Supercell' wordt verzwolgen door de 'Squall line'.
|
 |
De angstaanjagende 'Shelfcloud' komt ons overdonderen.
|
 |
Het is aardedonker geworden, met rechtsonder de zon!
|
 |
De donkere wolkenmassa in het noorden.
|
 |
Lukraak geschoten vanuit de bus met de zijdeur open.
|
 |
Met een knie als statief lukt het ook!
|
 |
Met de 17 mm breedbeeldlens.
|
 |
Veel 'Incloud'-ontladingen die even naar buiten treden.
|
 |
Op de snelweg gaan we gewoon door met fotograferen.
|
 |
"Yes!"
|
 |
Vanonder het afdak bij de lobby van Motel6.
|
 |
Een gave inslag in een zendmast om zo'n 400 meter afstand!
|
 |
Aan de andere kant is het ook verschillende keren raak.
|
 |
Deze schiet gewoon horizontaal door het 17 mm beeldveld.
|
Geen opmerkingen:
Een reactie posten