Stormchase 2012: Dinsdag 12 juni (reis-/chasedag) – van Hays, KS naar Amarillo, TX (710 miles / 1136 km)

We hebben haast. Om 06:30 uur staan we al onder de douche en daarna nog even de blog van gisteren voorbereiden voor de update straks in de bus. Zoals afgesproken staat (bijna) iedereen om 08:03 uur bij de bussen en we doen een snel ontbijt aan de overkant van de weg. De meesten lopen naar McDonald’s, maar daar krijgen ze ons voor een ontbijt met geen drie tornado’s naar binnen, dus wordt het de gezondere buurman: Subway. Het reisdoel voor vandaag in de ‘Texas Panhandle’ en wie weet reizen we zelfs door naar New Mexico. In het westen van Texas ligt een groot gebied met 2% tornadokans en tegen New Mexico zelf een 5% kans. Meer wordt pas duidelijk ‘along the way’ als er weer een gedetailleerde update van de SPC op de radar zal verschijnen. Deze updates zijn dagelijks gepland om 10:30 uur en om 16:00 uur. In het oosten van Oklahoma ligt een groot regengebied (restanten van een klein lagedrukgebied) en ten westen daarvan worden de grotere buien verwacht, op de grens van het zogenaamde ‘Outflow boundary’, dat vaak voor veel gunstige windschering zorgt.
Om 09:00 uur rijden we weg onder een bewolkte en enigszins buiige lucht naar het zuiden over de I183 richting Kinsley, KS. Van daaruit langs Dodge City, KS door naar Liberal, KS. Daar steken we op de I54 het lege gebied van de ‘Oklahoma Panhandle’ door en zo via het dorpje Hooker (ligt vlakbij Beaver:-) direct Texas in. Dat is dus staat nummer 11! Het is inmiddels 13:30 uur geworden en een strakblauwe lucht met een paar Stratus- en Cumuluswolkjes hangt boven de bus.

We hebben de ‘kleine’ staten achter ons gelaten en nu het grooote Texas in (vol Frankrijk formaat)! De staat waar onze trip ruim een week eerder in Dallas/Ft.Worth begon. We volgen de I54 naar het zuidwesten en pitstoppen een 10 minuten in wegen/railsknooppunt Dalhart, TX. Intussen is er op de grenzen van Okla, Texas, New Mexico en een stukje Colorado een ‘Red box’ op radar verschenen (waarin we nu rijden), maar in dit waarschuwingsgebied is Charles niet echt geïnteresseerd. Het gebied ten zuiden ervan lijkt gunstiger voor ‘Supercells’ vanwege meer windschering en grotere ontstabiliteit. Het is nog maar 5% bewolkt met eenzame Cumuli, maar het is nog vroeg in de middag (15:00 uur) voor enige activiteit van betekenis. En dan volgt er een tweede ‘Red box’ op de radar voor het gebied waar wij heenrijden. Ondertussen ontstaan er overal chaotische wolkjes met Castellanus-uiterlijk, die op onstabiliteit duiden. En verder gaat het zuidwaarts op de I385 door Channing, Vega en Hereford. We zitten al vanaf 09:00 uur op de weg en maken alweer een dag met veel kilometers. Dan door Friona,TX en als laatste het Texaanse gehucht, Farwell. En dan, hatsikidee, staat nummer 12: New Mexico! Het Cloud9-record staat op 13 staten en dat zullen we zeker niet gaan breken (alhoewel…?). De horloges kunnen meteen weer een uur terug, want we rijden CMT (‘Central Mountain Time’) binnen. We besluiten te wachten in Clovis, NM en ‘the waiting game’ begint. ”From here on… we chase!”, roept George hoopvol.

Na een half uur is het 17:00 uur en een ‘blob’ verschijnt op de radar en Charles geeft een ‘5 minute warning’! We vertrekken naar het westen en zien het gevaarte, dat zich inmiddels heeft gesplitst, met tegenlicht aankomen. Via B-wegen komen we na een kwartier rijden dichterbij. We nemen een ‘Dirt road’ en maken een fototop. Het aambeeld beslaat inmiddels driekwart van de hemel en groet verder uit met lekkere CG’s. We doen beiden een timelapse en maken filmpopnamen. Alles klopt om hem tot ‘Supercell’ te bombarderen: geisoleerd, nodige inflow, ontwikkelde meso, lichte rotatie enz. UK-chaser Peter Scott komt ook even buurten met zijn SUV en andere chasers komen aan. De bui heeft een trage snelheid (ca. 25 km p/u) en zal later in een beter dauwpuntgebied aankomen (vochtiger) en wie weet wel opleven tot iets moois. Na een half uur rijden we een paar kilometer verderop, want de bui dreigt ons te beregenen. We parkeren naast de weg in het uitgestrekte, vlakke landschap en laten de bui langsgaan. Conculega Tempest Tours parkeert een eindje achter ons. De bui wint aan kracht en krijgt een sterkere basis, maar een ‘Walcloud’ blijft vooralsnog uit. Na weer een half uur fotostoppen, rijden we weer verder en plots krijgt de bui een fantastisch gave rotatiestructuur; een vliegende schotel of ‘Indepence Day’-uiterlijk! Bert maakt zelf een timelapse met de fisheye, want het hele ding past niet meer in het beeldveld van een 17 of zelfs 10 mm! Wauw! En weer rijden we een stuk verder en is het is al tegen 21:00 uur geworden; de zon dreigt onder te gaan en het licht verdwijnt snel. George stopt langs een drukke weg en de rode Dominator II (‘The shoe’) met Reed Timmer zien we langssjezen. Als de zon ondergaat is de ‘Fantabulous storm’ waanzinnig mooi aangelicht en kleurt oranje. De hevige bliksemschichten zijn niet van de lucht en we maken gave opnamen en filmen wat. Iedereen is in een jeubelstemming. Het wordt nu snel donker en we moeten vluchten voor het felle onweer met enkele inslagen wel erg dicht in de neigbourhood! We stappen snel de bussen weer in en op dat moment wordt de bui ‘Tornado warned’! Uitkijken dus!

We rijden verder onder heftig bliksemgeweld en maken foto en filmopnamen. En dan komt de hagel! Alsof een groep van 10 man constant grote kiezelstenen op de bus staat te gooien. ‘Smashed windshield!’ roept George en een grote cirkel midden op de ruit verschenen. Ook onderin de hoek zit een ster van zo’n 20 cm. We rijden verder en op de radar ziet Charles een onvervalste ‘Hook echo’ ofwel een haakvorm in het radarbeeld aan de achterkant van de bui. Dit is HET klassieke moment en waarop een tornado zich vormt en we moeten dus goed uitkijken, want we rijden in het pad van de echo. In het werkelijk stikkedonker nemen we een ‘Dirt road’ om aan het gevaar te ontkomen. George doet zijn ‘Road watch’ en Charles draait zijn raampje open voor zijn ‘Tornado watch’. Langzaam raken we uit de gevarenzone en is het weer droog met veel bliksem. De bui heeft nog steeds een supercell-status en op een gegeven moment wordt er door beide bussen een ‘funnel’ gespot! Is hij op de grond? Tornado? In het donker is het allemaal zeer moeilijk te zien en alleen door het korte licht van bliksemflitsen enigszins te beoordelen.

Na 5 minuten mogen we even de bus uit, maar zonder statieven, want we zitten nog in de gevarenzone en kunnen opeens weer de bussen ingeroepen worden. De vage ‘funnel’ wordt niet meer gezien en we gaan verder. Nog een bliksemstop en dan houden we het chasen voor gezien, want het loopt al tegen 22:00 uur. We moeten nog eten en naar het gereserveerde motel… in Amarillo, TX! Als we richting Portalis, NM rijden zien Charles en George niet bepaald kleine hagelstenen op de weg liggen en natuurlijk moeten die even opgeraapt en opgemeten worden; de grootste hebben een diameter van ca. 2 tot 3 inch, ofwel 6 tot 9 cm!!! Charles legt er een paar op zijn stoel voor de foto’s. Verder onderweg doen we om 22:30 uur even snel de McDonald’s aan in Portalis, NM. Dan nog een rit van twee uur (ja, 2 uur!) naar Amarillo, TX! Sodeknetter, we liggen dus niet eerder dan om 02:00 uur in ons bed! Maar we hebben het er beslist voor over, want het was een lange, maar uiteindelijk geweldige chasedag!

Bert typt onderweg naar Texas dit verslag nog af terwijl we elke halve seconde een flits rondom de bus zien en het zicht wordt gehalveerd door een waterval van regen! Wat een heftig noodweer! De ‘Supercell’ is nog lang niet klaar met ons en de wegen door Friona, TX zijn veranderd in een complete rivieren. Het spatwater komt hoger als de bus zelf! Om 02:00 uur komen we zeer vermoeid aan in Amarillo, TX. De blogupdate houden jullie tegoed; kan even duren voordat we alles verwerkt hebben. Amarillo ligt al bij het chase(?)gebied van morgen, dus we hoeven niet ver te verkassen. Misschien krijgen we eindelijk eens wat rust en kunnen we iets uitslapen? Please!? ?